ใครที่ได้เห็นตัวอย่างหนังของ รุ่นพี่ (โดยเฉพาะที่มีเพลงประกอบ เธอเดินเข้ามา ร้องโดยน้องพลอยชมพู นางเอกของเรื่องด้วย) แล้วรู้สึกว่าน่าสนใจ กระตุ้นรึกระตุกต่อมอยากดูได้ อารมณ์ของหนังก็เป็นไปตามนั้นเลยครับ ตบเท้าเข้าโรงไปดูได้ แล้วคุณจะไม่ผิดหวัง อืม...สำหรับคอหนังผีที่ชอบหนังผีแบบน่ากลัวมากๆ ต้องจิกพนักเก้าอี้รึปิดตาทุก 3 นาที ต้องบอกไว้ก่อนว่าหนังไม่ได้น่ากลัวขนาดนั้น ไม่ต้องเตรียมตัวไปตั้งหน้าตั้งตาจิกพนักเก้าอี้ แต่หนังนั้นสนุกมาก 8.1 คะแนน คำเตือน : เรื่องนี้ผีเยอะกรุณาจำผีให้ได้ระหว่างดู
จริงๆแล้วสิ่งที่เรียกความสนใจแรกของหนังเรื่องนี้สำหรับไม่ใช่ตัวอย่างหนังหรอกครับ แต่เป็นป้ายแปะว่ากำกับโดย วิศิษฏ์ ศาสนเที่ยง
แม้ว่าจะยังไม่ได้ถือตัวเป็นแฟนหนังผู้กำกับ วิศิษฏ์ ศาสนเที่ยง แบบเหนี่ยวแน่นอะไร ผู้กำกับหนังอย่าง ฟ้าทะลายโจร หมานคร เปนชู้กับผี และ อินทรีย์แดง (ชอบหลายอย่างในหนังหลายเรื่องของเขา และชอบ หมานคร มาก) แต่นี่ก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้สนใจอยากดู รุ่นพี่ หลังเห็นตัวอย่างหนัง อีกอย่างหนึ่งก็คือในขณะที่รู้สึกว่าจุด(ที่คิดเอาเองว่า)เด่นในหนังเรื่องก่อนๆของคุณ วิศิษฏ์ เจือจางลง แต่สิ่งที่เห็นจากตัวอย่างหนังทั้งเรื่องที่เกิดในคอนแวนต์ ตัวละครวัยรุ่น คดีฆาตกรรมและผีรุ่นพี่ สรุปรวมความเหมือนเป็นหนังวัยรุ่นในโรงเรียนฝรั่งที่มีเรื่องของผี ฆาตกรรม และความรัก พร้อมเพลงประกอบป๊อบติดหู ซึ่งเป็นองค์ประกอบที่ดูตลาดกว่า (แต่เรื่องนี้เอาจริงๆก็คงวัดกันลำบาก) แถมยังมีตัวเอกหญิงที่ได้กลิ่นผี พร้อมกับผีรุ่นพี่ที่ปกปิดใบหน้าในตัวอย่างหนัง ความประหลาดในความรู้สึกนี้จึงเป็นช๊อตที่สองสำหรับผมที่ทำให้รู้สึกว่าหนังน่าสนใจ และก็ตัดสินใจว่า เอาล่ะ ไปดูดีก่า
ผลปรากฎว่า หนังสนุกมาก
ปูพื้นที่ตัวละครหญิงที่มีความดำมืดในชีวิตอย่างม่อน ที่มีสัมผัสพิเศษที่มีจมูกไวมาก ไวกระทั่งได้กลิ่นผี จนได้พบกับผีนักเรียนชายในอดีต พร้อมกับคำขอร้องประหลาดในฐานะที่ม่อนรับรู้ตัวตนของเขาได้ (ผ่านการได้กลิ่น) ให้ช่วยไขคดีฆาตกรรมในอดีต ที่เขาเคยต้องการไข แต่ทำไม่สำเร็จ จนเป็นเรื่องค้างคาที่ทำให้เขายังวนเวียนอยูในสถานที่นี้ ซึ่งเป็นจุดเริ่มของเรื่อง
แม้องค์ประกอบของหนังเรื่องนี้จะมีหลายอย่างปะปนกัน ทั้งการเป็นหนังวัยรุ่น หนังผี หนังรัก หนังสืบสวน หนังดราม่าชีวิต (เนื่องจากแบ็กกราวด์ตัวละครหลายตัวในเรื่องทั้งหลักและรองนั้นดูหนักหนาและน่าสงสารมาก) และเอาเข้าจริงไม่มีด้านใดเลยที่หนังอย่าง รุ่นพี่ ชูได้เปล่งประกายที่สุด แต่พอรวมกันแล้วมันกลับถูกเล่าออกมาได้น่าติดตาม และดูสนุกอย่างไม่น่าเชื่อ (จนตอนดูไปดูไปเราก็ไม่สนเรื่องประเภทหนังแล้วว่ามันจัดออยู่ในหนังแนวไหนดี แต่มันสนุก) และองค์ประกอบหลายอย่างก็มีปะปนกัน
ยกตัวอย่างสิ่งที่เห็นจากตัวอย่างและดึงความน่าสนใจค้นหาไว้อย่างหนึ่งคือโฉมหน้าที่แท้จริงของรุ่นพี่ ที่ไม่ได้เผยออกมาให้เห็นง่ายๆจนทีแรกคิดว่าหนังจะพยายามเอาตรงนี้มาเล่น แต่เอาเข้าจริงคนดูอย่างเราก็กลับได้เห็นหน้ารุ่นพี่ตั้งแต่ช่วงแรกๆ (อ่าว) แต่แม้จะไม่ได้เล่นท่ายากในส่วนนี้ การที่หนังเผยตัวของรุ่นพี่ให้คนดูอย่างเราได้เห็นก็เป็นการช่วยสร้างความสัมพันธ์และเคมีระหว่างสองนักแสดงนำให้คนดูอย่างเราติดตามได้ง่าย ซึ่งอาจเป็นตัวเลือกที่ดีก็ได้ (ไม่ได้คิดมากแล้วตอนนั้นเพราะมันดูสนุก) เพราะในหนังเรื่องนี้ตัวละครรองและซับพล๊อตในเรื่อง (และซับพล๊อตของตัวละครรองอีกที) รู้สึกว่ามันมีเยอะมาก แม้จะรู้สึกแปลกอยู่บ้าง แต่จริงๆมันก็ไม่ได้ขัดการดำเนินเรื่องจนรู้สึกสะดุดอะไร (แค่รู้สึกว่าบางอย่างมันเหมือนขาดๆไป) ในส่วนนึงที่เพิ่มเรื่องราวคอยดึงหรือเปลี่ยนจังหวะหนัง การดำเนินเรื่องโดยตัวละครหลักก็ยังถูกโฟกัสไว้เป็นหลัก และเคมีของทั้งสองนักแสดงนำนั้นก็เข้ากันได้ดีและน่าติดตาม พร้อมกับที่ยังมีพื้นที่ให้ตัวละครนำได้มีปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นๆด้วย การที่แกนของหนังเลือกเป็นหนังวัยรุ่นก็อาจมีส่วนทำให้หนังทำตัวผ่อนคลายกับองค์ประกอบซึ่งเป็นหนังแนวอื่นๆลง ซึ่งอย่างที่บอก ไม่ได้เป็นสุดยอดหรือไม่มีข้อติข้อสงสัย เช่น ถ้าเป็นหนังผีก็ไม่ได้ว่าจะน่ากลัวที่สุด แต่มีช๊อตให้สะดุ้ง และมีช่วงให้หลอน (และแม้จะมีอารมณ์ขันผสมก็ไม่ได้เป็นโทนอย่างหนังบุปผาราตรีภาคแรก หรือคนกลาง คนกอง ใน สี่แพร่ง ห้าแพร่ง) แนวสืบสวนแม้พลอตจะวางให้ซับซ้อนและมีรายละเอียดมากพอควรแต่ก็ไม่ได้คมมากจนไม่มีข้อสะดุดหรือสงสัย หรือกระทั่งตรรกะของผีในเรื่องที่ตั้งกฎเกณฑ์บางอย่างไว้ อย่างการที่ผีแม้จะสื่อสารกับคนในปัจจุบันได้ แต่ที่ที่เขาติดอยู่ก็คืออดีตในช่วงที่เขามีชีวิต ทำให้เขาไปๆมาๆได้เฉพาะในขอบเขตของโลกเก่าของเขา นั้นก็ไม่ใช่ว่าจะแน่นหนาจนไม่สะดุดสงสัยในบางอย่าง แต่เอาเข้าจริงเราก็ไม่ได้สนการนั่งจับผิดอะไรมาก ยิ่งการเอาบรรยากาศของผีมาปะปนกับหนังสืบสวนและมีบรรยากาศแฟนตาซีอยู่บ้าง ก็ทำให้ขอบเขตของหนังเลือนจางไป แทนที่จะบอกว่าหนังเรื่องนี้เป็นหนังผี รึหนังสืบสวน คงต้องบอกว่าเป็นหนังที่องค์ประกอบของผี รึสืบสวนมาใช้ เพื่อเล่าให้สนุกมากกว่า และการที่หนังดำเนินเรื่องอย่างลื่นไหล พร้อมกับจริงๆที่มันมีรายละเอียดมากเอาการ (แต่ไม่งง) อะไรที่สะดุดๆเราก็จับไว้ไม่ค่อยทัน นอกจากจะติดตามเรื่องราวให้สนุกมากกว่า
หนังเรื่องนี้จึงมีบรรยากาศผ่อนคลายกว่าหนังเรื่องอื่นๆของคุณ วิศิษฏ์ และรู้สึกว่าเป็นหนังทำเอาสนุก ซึ่งหนังก็สนุกจริงๆ มีการผสมอารมณ์ขันเอาไว้เยอะในหนัง (ทั้งที่แบ๊กกราวด์หลายเรื่องเครียดเอาการ - -) (มุกบางมุกยังไม่นึกว่าจะกล้าเล่น เอาจริงๆ - มุกบางมุกก็ซับซ้อนแบบ นี่คิดไว้เผื่อเล่นมุกรึเปล่านี่? แบบนี้เลย - -) และส่วนใหญ่ให้ผลลัพธ์ที่ดี อาจไม่ได้ขำคำโตทุกมุกแต่ก็เพลินดี ทั้งบางอันยังเป็นไปได้ทั้งน่ากลัวทั้งตลกในเวลาเดียวกัน พร้อมกับยิงมุกที่ไม่น่าเชื่อว่าจะยิง ได้ผลเป็นมุกบ้าฮาได้หน้าตาเฉย (จะไม่บอก ไปลองดู) ส่วนเรื่องของการแสดงแม้ช่วงเริ่มตอนการเล่าเรื่องหรือการแสดงจะดูเก้ๆกังๆอยู่ แต่เมื่อเรื่องดำเนินไปทั้งสองอย่างก็ดูราบรื่นขึ้นไปเอง (หรือไม่เราก็ชิน? แต่จริงๆถือว่าการแสดงโอเคนะ)
เรื่องที่คุณ วิศิษฏ์ ไม่ได้ทิ้งไปในหนังเรื่องนี้ และดูจะมีปรากฏมาตลอดในหนังเรื่องก่อนๆของเขา ก็คือเรื่องของเทคนิคพิเศษ ที่ดูจะเอามาเล่น'สนุก'อยู่เยอะ ทั้งจากกฎเกณฑ์เรื่องของผี การปรากฏตัวทั้งอดีตปัจจุบัน ก็เป็นอะไรที่ได้เล่นสนุกในหลายฉากและในฉากส่วนใหญ่ก็ออกมาดีทีเดียว บางตอนอาจทำให้นึกถึงหนังบางเรื่องอย่างบุปผาราตรีอยู่บ้าง และบางครั้งนึกถึงการ์ตูนของ จุนจิ อิโตะ ตะหงิดๆ (ซึ่งก็แสดงให้เห็นว่าความหลอนความแหยงนั้นมีแน่นะฮะ ฮ่ะๆ) รวมทั้งการใช้เสียงในเรื่อง เช่น ตอนนี้นางเอกได้ 'กลิ่น' ก็ทำให้กลายเป็นเครื่องมือในการเล่าเรื่องได้ดี และสนุก ทั้งเรื่องของดนตรีประกอบ และเพลงประกอบด้วย
แม้จะดูจะต่างออกไปจากหนังที่คุณ วิศิษฏ์ กำกับมาก่อนหน้าพอสมควร ตั้งแต่ ฟ้าทะลายโจร ที่มีกลิ่นอายคาวบอยไทยหิ้วปิ่นโตสีสันจัดจ้าน หมานคร ที่เป็นหนังเซอร์เรียลสไตล์จัดแต่ก็ยังพูดถึงความเชื่อแบบไทยๆแทรกไว้ในหนัง และความเชื่อแบบไทยๆก็ยังคงอยู่ใน เปนชู้กับผี ที่ย้อนบรรยากาศเรื่องให้ไปเกิดในชีวิตไทยๆยุคเก่า มาถึง อินทรีย์แดง แอ็คชั่นฮีโร่จากยุคเฟื่องฟูของหนังไทยในอดีต ที่ดีไซน์หลายๆอย่างที่ผนวกความเป็นไทยลงไปในหนังสไตล์ฮีโร่หน้ากากญี่ปุ่นนั้น เป็นสิ่งที่น่าติดตามอย่างหนึ่งในหนัง หลายๆครั้งจึงรู้สึก(เอาเอง)ว่าหนังของ วิศิษฏ์ ศาสนเที่ยง นั้นมีบรรยากาศของอะไรไทยๆ และบรรยากาศย้อนอดีต ปะปนอยู่ แต่เมื่อมองในเรื่องนี้จริงๆ มันก็ยังเป็นการมองย้อนอดีตของไทยได้อยู่ดี แม้จะอยู่ในคอนแวนต์และสถาปัตยกรรมฝรั่ง เพราะจริงๆการศึกษาในไทยว่าไปก็บุกเบิกมาจากมิชชันนารี มีการขอ/ให้สร้างโรงเรียนสร้างตึกเรียน และสถาปัตยกรรมตะวันตกในช่วงนั้นก็มีอิทธิพลกับเมืองชัดเจน ดูอย่างตึกโบราณในกรุงเทพหรือหลายจังหวัดที่มีการพยายามอนุรักษ์ไว้ (ในฐานะเมืองเก่า) ก็เป็นสถาปัตยกรรมที่ได้รับอิทธิพลมาจากตะวันตก ส่วนในเรื่องราวของตระกูลผู้ดีเก่านั้น แม้อาจไม่ได้ดูแปลกอะไรมากจากพลอตนิยายสืบสวนหรือหนังอื่นๆ แต่การเป็นชนชั้นผู้มีอันจะกินกับความเป็นตะวันตกในช่วงที่วัฒนธรรมตะวันตกเริ่มแผ่อิทธิพลไปทั่วโลกและเข้ามายังไทยด้วยนั้นก็เป็นส่วนผสมที่เกิดขึ้นจริง แต่เรื่องความแม่นยำอะไรนี่บอกไม่ได้เหมือนกันเพราะไม่ได้รู้ลึกรู้จริงอะไรขนาดนั้น
พลอตที่ให้ความรู้สึกปะปนกับการเป็นนิยายสืบสวนสอบสวนหรือรหัสคดีในส่วนนี้ก็ไม่ได้ต่างจากบรรยากาศนิยายของ อกาธา คริสตี้ ที่มักเล่าเรื่องราวในวงสังคมชั้นสูงมากนัก และมีการวางตัวละครที่อยู่ในข่ายน่าสงสัยปะปนกันไว้พร้อมเพิ่มลดความน่าเชื่อของแต่ละตัวละครไปตามการดำเนินเรื่องเรื่อยๆก่อนนำไปถึงบทสรุป ซึ่งอย่างที่บอกว่าแม้ไม่ได้คมมากนักในส่วนนี้ แต่รายละเอียดของมันก็มากพอให้ติดตามได้สนุก และยิ่งรวมกับองค์ประกอบของผี วัยรุ่น ความรัก ให้ค้นหาเพิ่มเติมไปในระหว่างการเล่า มันจึงเป็นหนังที่ให้ความบันเทิงได้อย่างสนุกสนาน เพราะงั้นคอสืบสวนก็ดูได้นะ (แต่เป็นแบบผ่อนคลายมีผี แฟนตาซีนะฮะ) ชวนไปดู
และแม้จะดูลำบากหน่อยว่าจริงๆอะไรต่ออะไรที่หนังใส่มาเป็นรายละเอียดเยอะแยะยุบยับนั้น (ขนาดผียังเยอะ - เตือนไว้ก่อน) มีอะไรที่แฝงไว้ หรือโฟกัสไว้เป็นพิเศษไหม? แต่ตอนที่ยังคิดไม่ออก ไม่เคลียร์ หรือยังไม่สนใจ ก็เอาเป็นว่ายังไงหนังก็สนุกอยู่ดี (นี่พิมพ์คำนี้มากี่ครั้งแล้วเนี่ย?)
ว่าไปก็มีเรื่องอยากพูดถึงนอกจากบอกว่ามัน 'สนุก' อีกเยอะ (ด้วยความที่มันดูจะทิ้งๆอะไรไว้ในหนังเต็มไปหมด) แต่ก็ไม่รู้ว่าจะมีพอจะเขียนให้เป็นเรื่องราวไหม ไว้ว่ากันอีกที บอกได้แค่ว่าแม้จะแน่ว่านี่ไม่ใช่หนังที่กำกับโดยคุณวิศิษฏ์ ที่ดีที่สุด แต่มันเป็นหนังที่สนุกมาก และคิดว่าคุณวิศิษฏ์ก็คงสนุกด้วย (แต่กำกับก็คงเหนื่อยนะ) ทั้งเรื่องเทคนิคพิเศษที่หลากหลาย (และจากเครดิตท้ายหนังก็ดูเหมือนมีหลากหลายเจ้ามาทำส่วนเทคนิคพิเศษเยอะแยะ น่าจะทั้งบริษัทและฟรีแลนซ์) การเขียนเรื่องทั้งวัยรุ่น ผี รัก สืบสวน ดราม่า แฝงความนัย(?) ที่ยังคงไม่ได้ทิ้งอะไร'ไทยๆ'ไป กระทั่งยังมาแต่งเนื้อเพลงประกอบ ที่ร้องโดยพลอยชมพู นางเอกของเรื่อง (ที่ก็มีเสน่ห์คู่กับตัวละครนำชาย และตัวละครอื่นๆในเรื่องได้ดีเลย) เป็นเพลงป๊อบๆติดหูที่ว่าไปก็เป็นส่วนจูงใจให้เข้าไปดูหนังเรื่องนี้ด้วยอีกต่างหาก
ตอนหลังมาอ่านจากไหนซักที่ว่า คุณวิศิษฏ์ บอกว่าตอนแรกคิดพลอตไว้เผื่อเอาไปเขียนนิยายไว้เป็นรายได้ตอนอายุเยอะ แต่ก็เอาพลอตหน้าเดียวมาทำหนังก่อนตอนที่ M๓๙ สนใจ สุดท้ายยังปล่อยนิยายเล่มออกตามมาอีกต่างหาก ก็เป็นได้ว่าอะไรๆที่เป็นพลอตย่อยๆที่ดูเหมือนจะหายๆไปอาจถูกเล่ามากกว่าในนิยายก็เป็นได้? อันนี้ก็ไม่ทราบเพราะยังไม่ได้อ่าน
จากทั้งหมดทั้งมวลก็ขอคิดไว้ก่อนว่า คุณวิศิษฏ์ คงสนุกกับหนังเรื่องนี้ และหนังก็ออกมาสนุกจริงๆ แบบเก็บข้อเสียกระพร่องกระแพร่งไม่ค่อยทัน ก็ช่างมันก่อน ดูไปก็สนุกไปแทน จะไม่แนะนำว่าเป็นหนังผี หนังตลก หนังสืบสวน หนังดราม่า หนังวัยรุ่น (แต่ถ้าจะเอาจริงหนังวัยรุ่นน่าจะใกล้เคียงสุด) แต่เป็นหนังสนุก เชียร์ด้วยความเต็มใจ 8.1 คะแนน
ลองไปดูกันได้ฮะก่อนจะชิงออกจากโรงไปซะก่อน (ดูมาตั้งนานแล้ว เขียนช้าไป(ไม่)หน่อย - -)
แนะนำ
ทำไปทำมาแนะนำแต่หนังสือนะครับ ก็ยังนึกหนังไม่ออก เอาไว้ประมาณนี้ก่อน นึกได้แล้วจะมาเติมไว้นะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น