แบบสั้นๆ
เป็นอีกหนึ่งหนังที่แนะนำไว้ใน ป้ายหน้าหนังสยอง ครั้งก่อน (ซึ่งเพราะเขียนไว้นาน แล้วไม่ได้เขียนให้จบ ณ ตอนนี้ ครั้งก่อนก็มีความหมายประมาณอตีตกาล โบร่ำโบราณ ประมาณนั้น... ซึ่ง...ก็มีอีกทำนองนี้เก็บไว้อีกเพียบใช้ได้เหมือนกัน... จะดองอะไรไปถึงไหน) ซึ่งที่น่าสนใจมาก่อนก็คือนักแสดงนำอย่าง เอมีลี่ บลันต์ ตัวหนังเองมีต้นฉบับเป็นหนังสือฮิตในชื่อเดียวกัน ประพันธ์โดย พอลล่า ฮอว์กินส์ (Paula Hawkins) ในไทยก็มีฉบับแปลมาพักใหญ่ๆแล้ว โดย สนพ.โพสท์บุ๊ค
เมื่อได้ดูตัวอย่างหนังผ่านตา ก็คิดว่ายังน่าสนใจจะไปดู เป็นเรื่องของผู้หญิงคนหนึ่งที่ในขณะนั่งรถไฟ เธอเห็นอะไรบางอย่างที่ส่งผลให้เธอรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างที่น่ากลัวเกิดขึ้น สิ่งนี้เกี่ยวข้องกับทั้งอดีตสามีเธอกับครอบครัวปัจจุบันทั้งภรรยาและลูก ผู้หญิงที่เธอเห็นผ่านหน้าต่างรถไฟกับผู้ชายของเธอ เรื่องราวและปมชีวิตในอดีตของเธอที่ดูเหมือนเธอไม่อาจสลัดทิ้งได้ รวมไปถึง เรื่องราวดำมือน่ากลัวที่ดูจะกลายไปเป็นการฆาตกรรม...
เนื่องจากไม่เคยอ่านต้นฉบับ เลยไม่รู้ว่าเรื่องที่เลือกมาเล่าหรือปมและการคลี่คลายในหนังสือต่างจากในหนังบังไงบ้าง? และสำหรับเรื่องราวแบบรหัสคดีแบบใครกันที่ทำ?ที่ต้องยอมรับกันประมาณนึงว่าการเอาล่อเอาเถิดกับคนดูมีผลกับความน่าติดตามของเรื่อง และการเฉลยปมก็อาจต้องอาศัยทั้งความหนักแน่นน่าเชื่อถือและการช๊อคคนอ่านหรือคนดู
คิดว่า Girl on the Train เล่าเรื่องได้น่าติดตามพอสมควร โดยมีการแสดงที่แข็งแรงจาก เอมิลี่ บลันท์ สร้างตัวละครของเธอได้น่าสนใจ หนังเล่าตัดสลับเหตุการณ์หลายช่วง ซึ่งในด้่านหนึ่งก็ทำให้เรื่องน่าสนใจขึ้น ให้เราได้รู้จักตัวละครแต่ละคน ไปพร้อมๆกับการเปิดเผยเรื่องราวให้ผู้ชมรับรู้มากขึ้นๆ แม้จะรู้สึกอยู่บ้างว่า ส่วนนี้ในทางหนึ่งก็ทำให้หนังน่าสนใจ น่าติดตาม และในขณะเดียวกันก็เป็นการล่อหลอกคนดูไปด้วย แต่การตัดสลับก็ทำให้เนื้อเรื่องหลายส่วนติดตามยากขึ้นพอสมควร (เพราะหนังจะแสดงชัดเจนว่าเป็นเรื่องราวในอดีตช่วงไหน แต่ขณะที่ตัดกลับมายังเหตุการณ์ปัจจุบันหนังจะไม่ได้บอก ซึ่งบางครั้งก็ทำให้อารมณ์สะดุดบ้างเหมือนกัน แต่ถ้าจะต้องบอกกันทุกครั้งที่ตัดสลับก็ไม่แน่ว่าจะดี เพราะถ้ามากไปหรือจังหวะไม่โอเคอาจจะกลายเป็นน่ารำคาญไปได้เหมือนกัน) แต่เท่าที่หนังเล่า ถือว่าโอเคนะ แม้จะต้องจดจ่อกับเรื่องราวอยู่ซักหน่อย ซึ่งก็ไม่แน่ใจว่าวิธึการดำเนินเรื่องแบบนี้ต่างจากหนังสือไหม?
ตัวละครอื่นซึ่งก็ดูจะมี 'ปม' ไม่แพ้นางเอก ซึ่งก็เล่าแบบเปิดเผยมากน้อยตามแต่บทบาทในเรื่องก็ถือว่าทำได้ใช้ได้ และการแสดงจากตัวละครก็ถือว่าส่งพลังของแต่ละคน (ตามบท) ออกมารองรับเนื้อเรื่องและการเล่าได้ดีทีเดียว อย่าง ฮาลี่ย์ เบนเนตต์ (Haley Bennett) (ซึ่งดูๆไปก็มีเค้าหน้าบางส่วนคล้าย เจนนิเฟอร์ ลอเรนซ์ เหมือนกันนะ รูปร่างก็ด้วย) ก็ถือเป็นตัวละครที่สร้างความน่าสงสัย ความดำมืด ขณะเดียวกันก็ดูทั้งน่าสงสัย และน่าสงสาร ไปพร้อมกับเติมส่วนวาบหวามให้กับหนังด้วย ถือว่านอกจาก เอมิลี่ บลันต์ ที่ให้การแสดงนำที่แข็งแรง ตัวละครอื่นก็มีส่วนที่น่าสนใจพอจะทำให้รับมือกับการเล่าเรื่องตัดสลับที่หลายครั้งก็ดูยาก และอาจสะดุดอารมณ์และเนื้อเรื่องไปได้ใช้ได้
แม่จะไม่ใช่หนังเนี๊ยบๆเฉียบๆขนาด Gone Girl ก็ถือว่าทั้งเนื้อเรื่อง ปม การเล่า ตัวละคร ถือว่าใช้ได้ ผมอาจไม่ติดใจประเด็นอะไรในหนังนัก และก็คิดว่าหนังอาจมีจุดที่ยังมีข้อสงสัยได้อยู่ประปรายบางช่วงสำหรับคนขี้สงสัย และหนังอาจจะ'พลิก'ความรู้สึกของผู้ชมไปหน่อยในการล่อหลอกนี้ และก็ยังมีแอบคิดนิดๆในช่วงท้ายว่าหนังอาจจะพลิกไปเป็นอีกทางก็ได้(หรือจะแอบซ่อนไว้ก็ได้)ซึ่งก็เป็นทางเลือกที่น่าสนใจทั้งสองแบบกับทางที่ใช้ในเรื่อง (ซึ่งนี่ก็ไม่รู้ว่าเหมือนหรือต่างกับหนังสือเหมือนกัน) แต่เท่าที่หนังเล่าก็ถือว่าน่าติดตามและดูสนุกใช้ได้เลย แม้ว่าตอนเฉลยอาจไม่ขาดนัก และบางรายละเอียดอาจถูกงำไว้จนรู้สึกได้ไปซักหน่อย ถ้าดูในฐานะหนังดราม่าก็อาจรู้สึกจงใจไปซักนิดในหลายๆจุด แต่รวมๆแล้วเมื่อได้การแสดงที่โอเคมานำก็คิดว่าหนังดูสนุกดี
ได้ยินมาผ่านๆว่าเทียบกับหนังสือ หนังเปลี่ยนอะไรหลายๆอย่างไปพอควร สถานที่ก็ต่าง คงทำให้ระหว่างบรรทัด บรรยากาศ หรือสิ่งที่ส่งอิทธิพลต่อเรื่องและตัวละครก็คงต่างไปด้วย (แต่ไม่รู้ขนาดไหนเพราะสุดท้ายก็ยังไม่ได้อ่านนิยายต้นฉบับ) ใครที่อ่านมาก่อนจะได้ดู ก็ไม่แน่ใจว่าจะคิดเห็นรู้สึกอะไรยังไงบ้าง? แต่สำหรับผมตอนที่ไปดู ก็ถือว่าสนุกดี
เอาว่าสำหรับสายรหัสคดี หนังระทึกขวัญ หรือแฟนหนังซ่อนเงื่อน และผมเองก็ชอบแนวนี้เหมือนกันและคิดว่าก็ไม่ได้ดูแนวนี้หนุกๆมาซักพักแล้ว แม้ไม่ใช่หนังเนี๊ยบกริ๊บ (คือจริงๆหนังอย่าง Gone Girl นี่จะว่าหายากก็หายากนะ) ก็คิดว่าไปดูเรื่องนี้มาก็โอเคเลย สนุกดี ให้ 8.0 คะแนนครับ
ก็เอาไว้จะไปหาฉบับหนังสือมาอ่านด้วย
ปล.เนื้อความส่วนใหญ่ก็เขียนๆไว้ตั้งแต่ไปดูตอนหนังเข้าโรง ซึ่งนั่นก็... แต่...ก็...ยังจะมีอีกหลายเรื่องที่มาในทำนองเดียวกันนี้อีกแหละนะ...
แบบยาวๆ
ถ้าไปหาหนังสือมาอ่านแล้ว จะมาเขียนเติมไว้ (ละมัง...)
นึกถึง
* ซึ่งถึงตอนนี้ หนังก็เข้าและออกจากโรงไปตั้งนาน(มวาก)แล้ว ตามหากันดูตามอัธยาศัย หนังก็หนุกดี และเป็นอีกเรื่องที่...ก็ดองไว้...อ่ะนะ (ดองซ้อนดอง) - -
สนพ.สร้างสรรค์ ใช้ชื่อไทยว่า 4.50 รถไฟสายมรณะ และของ สนพ.ดอกหญ้าวิชาการ ใช้ชื่อไทยว่า รถไฟขบวนนี้มีฆาตกรรม (อันนี้ว่ากันโต้งๆเลย!) ครับ (ในรูปเป็นปกของ สนพ.สร้างสรรค์ครับ) ส่วนใครอยากติดตามคดีป้า เจน มาเปิ้ล ตั้งแต่คดีแรกๆ ก็ติดตามกันตั้งแต่ The Murder at the Vicarage กับรวมเรื่องสั้น The Tuesday Club Murders (เป็นเล่มหนึ่งที่ชอบมากในชุดของป้าเจน) ดูกันก็ได้ครับ มีแปลไทยออกมาทั้ง 2 สนพ.แหละ แต่ชื่อไทยต้องลองค้นกันดูครับ จำไม่ได้เหมือนกัน (ไม่ค้นด้วย) - -
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น