แบบสั้นๆ
ใครอาจจะงงๆกับการกลับมาของ บริดเจ็ท โจนส์ เล็กน้อย แต่ถ้าใครคิดถึง เรเน่ เซลเวเกอร์ คิดถึง บริดเจ็ท โจนส์ ซึ่งคงไม่อาจหาใครอื่นมาแทนได้ ซึ่งพอดีว่าผมก็ดันเกิดคิดถึงขึ้นมาแม้จะงงๆเล็กๆ อย่างไรสุดท้ายก็ไปดู
ในวัยนี้ ทุกๆคนดูมีอายุมากขึ้นกันจริงๆ(จังๆ) ทีแรกนึกว่าเขาจะมาเมกอัพเพิ่มให้มันมีกาลเวลาของชีวิตชัดขึ้น แต่ไม่ได้หาข้อมูลเพิ่มจึงไม่สามารถยืนยันได้
และในวัยที่ต้องผ่านอะไรๆมามากมาย (และยังคงเขียนไดอารี่อยู่ แต่ไม่รู้มีเพจไหม?) แต่ละคนก็มีโอกาสผ่านความชมของชีวิตมามากขึ้นด้วย แต่แต่ละคนก็มีวิธีรับมือกับมันแตกต่างกันไป
แต่แม้จะมีความขมในหลายๆส่วน ซึ่งหลายอย่างก็จี๊ดใจดีจริงๆ ไดอารี่ตอนนี้ของบริดเจ็ทกลับมีความบันเทิงหรรษาในปริมาณมากผสมมาด้วย เป็นความหรรษาอย่างลื่นไหลจากนักแสดงทุกคนจนดูๆไปจนจบบางทีเราก็รู้สึกว่า อ่าว มันกลบ ความขม ที่รู้สึกซะมิดเลยซะงั้น...
แม้จะเสียดายและงงๆอยู่นิดที่ความขมที่มีกลับลดพลังลงไป แต่ก็คิดว่าความบันเทิงหรรษาจากไดอารี่เล่มนี้ของบริดเจ็ทนั้นสนุกสนานพอจะบอกได้ว่าเป็นการมาเจอเพื่อน(?)เก่าที่สนุกสนานหรรษา มีเรื่องฮาๆมาเล่าสู่กันฟัง จนอาหารที่กินก็จำไม่ได้แล้วว่ารสชาติเป็นไง แต่ก็สนุกดีที่ได้มาเจอกัน
เรเน่ อาจจะอายุมากขึ้นแต่เธอก็คือ บริดเจ็ท โจนส์ โคลิน เฟิร์ธ กลับมารับหนึ่งในบทสำคัญได้อย่างน่ารักดีแม้จะมีชีวิตขมๆกะเขาด้วย แพททริก แดมซี่ย์ มาเพิ่มเอเนอจี้ให้เรื่องได้อย่างอลวนดี ปะป๋า มาม๊า ของ บริดเจ็ท ยังคงน่าปวดหัวและน่ารัก และคุณหมอ เอ็มม่า ธอมสัน ดีมาก ได้ใจตั้งกะในตัวอย่าง
แถมเฮีย ฮิวจ์ แกรนท์ ที่ลี้หลบไปไม่ยอมมาเล่นภาคนี้ ยัง...ขโมยซีนได้หน้าตาเฉย...
สนุกดี แม้จะเน้นบันเทิงเฮฮาจนลืมไปหมดว่าทีแรกมันมีอะไรที่ยังแก้ไม่ได้ หรือเรื่องซีเรียสที่ยังไม่ได้พูดฟระ? ก็ถือว่าไม่เสียเที่ยวที่เจอกัน 7.7 คะแนน
แบบยาวๆ
ก็เนาะ...
นึกถึง
ตอนดูเรื่องนี้จบ ก็นึกไปถึงหนังอย่าง The Intern ที่มี โรเบิร์ต เดอนีโร กับ แอนน์ แฮทธาเวย์ นำแสดง ซึ่งก็ดูสนุกเพลินๆดีเหมือนกัน และเป็นหนังที่เคยดูแล้วว่าจะเขียนถึง แต่ก็...ยังไม่ได้เขียนมาจนป่านนี้...
เอาว่าถ้าสนใจ ลองไปหาดูกันดูไปก่อนละกันนะฮับ...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น