สารภาพกันเลยว่าที่ทำให้สนใจหนังเรื่องนี้ไม่ใช่ทั้งชื่อเรื่อง ทั้งอังกฤษหรือชื่อเวอชั่นไทย (แม้จริงๆชื่อมันก็น่าสนใจดีอยู่)ไม่ใช่ชื่อผู้กำกับ กระทั่งตัวอย่างหนังก็เกือบจะไม่ใช่ เราสนใจเรื่องนี้แค่เพราะ นาตาลี พอร์ทแมน เจ้าของนาม เจน ในหนังเท่านั้น
ใครที่ดูตัวอย่างหนังผ่านตามาก็คงพอจะรู้แหละว่าหนังเล่าเรื่องเกี่ยวกับหญิงสาวชื่อ เจน ในยุคคาวบอยที่เจอการคุกคามจากกลุ่มแก๊งผิดกฏหมายแต่ทรงอิทธิพล ด้วยสาเหตุอะไรบางอย่าง จนต้องมาขอความช่วยเหลือจากอดีตคนรัก และแม้จะเป็นผู้หญิงเมื่อถึงเวลาต้องปกป้องบ้านของเธอจากใครก็ตามที่จะมาพรากสิ่งสำคัญของเธอไป แม้จะขอความช่วยเหลือจากคนอื่นก็ตามที เธอก็ยังจับปืนขึ้นสู้ด้วย
ความจริงแล้วองค์ประกอบรวมๆของหนังเรื่องนี้ก็มีส่วนที่พอจะดึงความสนใจได้พอสมควร แม้พลอตจะไม่ได้พิสดารอะไร แต่มันก็มีรายละเอียดและที่มาที่ไปในเรื่องราวของมันที่พอจะขับเคลื่อนเนื้อเรื่องเพื่อดึงความสนใจของผู้ชมได้อยู่ แต่ก็น่าเสียดายว่าแม้ไม่ต้องดูเหตุผลที่ว่าหนังคาวบอยนั้นมีช่วงที่ไม่ประสบความสำเร็จ จนมาในช่วงหลังจึงมีหนังคาวบอยจำนวนหนึ่งที่กลับมาดึงความสนใจของผู้ชมได้อีก ซึ่งประสบความสำเร็จแตกต่างกันไป ตามแต่ความน่าสนใจในแต่ละเรื่อง และ JANE GOT A GUN ก็ดูจะพอมีองค์ประกอบที่ว่าอยู่บ้าง ไม่ว่าจะเป็นดารานำซึ่งมีทั้ง นาตาลี พอร์ทแมน ทั้ง โจล เอ็ดเกอร์ตัน และ ยวน แมกเกรเกอร์ แม้ทั้งสามคนในช่วงหลังๆจะดูไม่ได้อยู่ในหนังกระแสมาก แต่ก็จัดเป็นดารามีฝีมือ และมีชื่อพอจะเรียกแขกได้ ทั้งชื่อเรื่องที่มากันตรงๆก็ดูน่าสนใจดี และเมื่อดูรายละเอียดในเรื่องราวของมัน แม้ไม่ถึงกับแปลกหรือโดดเด่นก็ไม่ถึงกับจะแห้งแล้งจนไม่มีอะไรน่าสนใจ
แต่ว่าอีกทีก็หนังประมาณนี้แหละที่ต้องระวัง เพราะถ้าปล่อยให้ภาพรวมของหนังออกมากลางๆมากไป หรือธรรมดาไปละก็ หนังก็มีสิทธิ์หลุดความสนใจของผู้ชมเอาง่ายๆ
เรื่องนี้ก็ดูเหมือนจะตกอยู่ในสถานการณ์ที่ว่า แม้จะมีองค์ประกอบเล็กๆหลายอย่างที่มีสิทธิ์ดึงความน่าสนใจของหนัง แต่การเล่าเรื่องและจังหวะของหนังก็ดูไม่มีทีเด็ดทีขาดอะไร ว่ากันอีกทีคือจังหวะการเล่าเรื่องของหนังเหมือนดราม่าธรรมดาๆทั่วไป ซึ่งเมื่อมาอยู่ท่ามกลางหนังที่มีทีเด็ดทีขาดกว่ามาดึงความสนใจของผู้ชมแล้ว (เช่น ในกระบวนหนังคาวบอยที่ไม่ห่างจากความรับรู้ของผู้ชมในเวลาเดียวกันนัก อย่าง THE HATEFUL EIGHT ที่จริงๆพลอตก็ไม่ถึงกับจะพิสดารอะไร แต่รายละเอียดความกวนความคลั่ง (กระทั่งความรุนแรง) ในหนังนี่ก็น่าจะเตะตาผู้ชมมากกว่าแล้ว - นี่ไม่นับว่า HATEFUL EIGHT ก็เป็นหนังที่ประสบความสำเร็จด้านรายได้ในระดับรองๆของ ทารันติโน่ นะ) หนังก็ดูธรรมดาไปถนัดตา
ส่วนของนักแสดงก็คล้ายๆการเล่าเรื่อง คือ สิ่งที่แสดงเห็นในหนังอยู่ในระดับมาตรฐาน แม้จะมีบางช๊อตที่นักแสดงมีโอกาสได้แสดงช๊อตสำคัญ ที่อาศัยพลังการแสดงและการแสดงอารมณ์มากกว่าปกติ เช่น บทของ นาตาลี พอร์ทแมน แต่มันก็เป็นช่วงเวลาที่สั้นมากเมื่อเทียบกับเวลาทั้งหมดของเรื่อง และก็มีไม่เยอะมาก แม้นักแสดงจะควบคุมการแสดงได้ดี คือไม่ได้จะแสดงแย่อะไร แต่เมื่อไม่มีทีเด็ดทีขาด ซึ่งก็เหมือนกับการเล่าเรื่อง หนังจึงดูราบเรียบและไม่มีความพิเศษในตัวเท่าไหร่
ได้ยินว่า นาตาลี พอร์ทแมน สนใจอยากสร้างเรื่องนี้เองด้วย และเธอก็เป็นโปรดิวเซอร์คนหนึ่งของหนัง อาจด้วยการที่เธอต้องการถ่ายทอดความรู้สึกของการเป็นภรรยา และเป็นแม่ ด้วยการที่เธอเองก็มีลูกชายตัวน้อย 1 คน และความจริงเธอก็มีการแสดงช่วงที่ดีๆที่จะถ่ายทอดประเด็นนี้ในหนังอยู่ โจล เอ็ดเกอร์ตัน เองซึ่งเพิ่งสร้างชื่อไปจากการเขียนบทและกำกับหนังเล็กๆแต่เข้มข้นอย่าง THE GIFT ที่นอกจากแสดงแล้วก็ยังร่วมเขียนบทในเรื่องนี้ด้วย ซึ่งก็อย่างที่บอก หนังเองก็เรื่องราวและความสัมพันธ์ระหว่างตัวละครที่โอเคในระดับหนึ่ง เรียกว่าพอมีจุดที่จะดึงอารมณ์ สร้างความสะเทือนใจ หรือความเข้มข้น ให้ผู้ชมได้ ด้านผู้กำกับ กาวิน โอคอนเนอร์ นั้นเป็นผู้กำกับที่ผ่านการกำกับหนังระดับกลางๆมาหลายเรื่อง (ทั้งด้านคำวิจารณ์และรายรับ) ซึ่งการกำกับในเรื่องนี้จะว่าแย่ก็ไม่แย่ จริงๆก็มีฉากที่มีส่วนดึงความน่าสนใจในบางช่วงได้พอควร แต่ก็ไม่มีอะไรโดดเด่นมากพอ ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าทำไม ผลลัพธ์ในภาพรวมที่ออกมานั้นจึงดูธรรมดาไปมาก
และในสถานการณ์ที่มีหนังซึ่งอาจโดดเด่นด้วยงานสร้าง เนื้อเรื่อง ความเข้มข้น ความรุนแรง อะไรก็ตาม หรือกระทั่งการสร้างจากเรื่องจริง ฯลฯ จะมาตบเท้ากันเข้าโรง หนังที่ธรรมดาๆมากๆจึงมีสิทธิ์จับความสนใจผู้ชมไว้ไม่ได้และถูกมองข้ามได้ง่ายๆ
ซึ่งก็ให้เสียดายดาราอย่างที่ว่า ทั้งที่ฉากที่พอจะมีทีเด็ดก็ถือว่ามีโอกาสให้ดาราแสดงอารมณ์กัน และฉากดีๆก็พอมี แต่มันก็เป็นส่วนน้อยในหนังที่ดูธรรมดาๆไปหมดเรื่องนี้ ก็ไม่แน่ใจว่าถ้าลองเติมลองบิดอะไรซักหน่อย หนังจะมีส่วนดึงความน่าสนใจได้มากขึ้นไหม? เช่น เพิ่มน้ำหนักให้กับบทบาทตัวร้ายของ ยวน แมกเกรเกอร์ เป็นต้น ซึ่งเป็นคนที่อาจจะน่าเสียดายที่สุดในเรื่องเพราะแทบไม่ได้ทำอะไรเลย คิดอยู่นิดๆว่าถ้าไปเพิ่มเรื่องราวกับน้ำหนักให้ตัวละครนี้ซะหน่อย หนังอาจน่าสนใจและเข้มข้นมากขึ้น แต่ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันเพราะไม่ได้เชี่ยวชาญอะไรขนาดนั้น
ดังนั้นเมื่อดูหนังเรื่องนี้จบลง ความประทับใจของหนังจึงเหมือนกับสร้อยในหัวข้อที่ใส่ไว้ คือ ดารานำอย่าง นาตาลี พอร์ทแมน ทั้งที่ตอนแรกก็คิดว่าจะตั้งสร้อยยาวกว่านี้ให้ครอบคลุมเรื่องหน่อย เช่น สาวสวย คนที่รัก อันธพาล บ้าน ปืน อะไรก็ว่าไป (แบบนั้นก็ยาวไปไม๊?) แต่คิดอีกที ที่จำได้หน่อยก็มีเท่านี้แหละ สาวสวยถือปืน จะว่าดารานำสาวสวย(ควบโปรดิวเซอร์)อย่าง นาตาลี พอร์ทแมน เป็นส่วนดีของหนังได้ก็จริง แต่ก็ให้ได้แค่นี้แหละ 6.7 คะแนน (เพราะมีเคลิ้มๆระหว่างดูก็หลายครั้งอยู่น่ะครับ...)
นึกถึง
(ซื้อ DVD ดองไว้นานแล้วนี่หว่า นี่ยังไม่ได้ดูเหมือนกัน...)
จริงๆก็น่าจะพูดถึงหนังคาวบอยเรื่องอื่นๆได้ แต่ เอาไว้คราวหน้าละกันเนาะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น